Jay Kubiak

Nie pamiętam czy wspominałam Wam kiedyś, że Marcin ma kanał na YTubie? Chyba nie. Od kilku miesięcy mam okazję mu w tym pomagać, tak dokładniej jestem kamerzystą, motywatorem i przygotowywaczem talerzy pełnych pancakeków. Nemo ma ten ogromny talent, żeby kompletnie elektroniczne utwory - a przynajmniej na moje ucho, nie jestem znawcą, ja po prostu słucham muzyki - przekładać na gitarę i robić ich jedyne w swoim rodzaju covery. I mimo, że wielkim fanem takiej muzyki nie jestem, pomijając kilka wybranych zespołów, to akurat jego wersje uważam za majstersztyki i uwielbiam ich słuchać. 

O tutaj jeden moich ulubionych soundtracków filmowych, a dokładniej - Deadpool Rap. Na czas nagrywania akurat tej piosenki pożyczyłam od swoich znajomych masę deadpoolowych fantów, jak chociażby bluzę  i czapkę. Natomiast w tle widać już moje kocykowo-komiksowe królestwo, a nawet przez chwilę również mnie. To był pierwszy film, w którym wystąpiłam i mimo, że było to dla mnie dość stresujące to z Marcinem zawsze wszystko wychodzi na koniec wesoło i pozytywnie, bo odzew ludzi był naprawdę kochany.

Kiedy mówiłam o pancakekach, to oczywiście chodziło mi o ten filmik, a więc piosenkę "Pancakes" od OMFG. Nemo zrobił naprawdę wiele coverów tego autora, ale ten jest chyba moim ulubionym.

No i na koniec w pewien sposób "nasze" ostatnie dzieło. W pewnym momencie zaproponowałam Marcinowi, żeby zrobił ścieżkę trochę cięższą i efekt możecie usłyszeć na wideo. Jest tam też nasz pokój we Wrocławiu i cudowne plakaty, dziękuję Nielski, a także kultowy biały stolik z Ikei.

Więc jeśli macie okazję robić coś razem ze swoim partnerem, to gorąco polecam, jest z tego kupa śmiechu i zabawy,a a także świetne wspomnienia.

Wywiad z K0tenok ART.

Ostatnio nie mam trochę problemów w życiu, ale nadrabiam dawno już przeprowadzone wywiady i dziś mogę z dumą pokazać Wam ten przeprowadzony z K0tenok ART. Kochanie, przepraszam, że musiałaś tyle czekać, ale już wszystko jest! A Was kochani zapraszam do czytania!

Shiru

Kilka słów o sobie?

K0tenok ART.

Oki to w internecie jestem znana pod pseudonimem Aleks K0tenok. Chodzę do klasy maturalnej i zamiast się uczyć cały dzień to siedzę przed tabletem łamiąc sobie kręgosłup xD

Shiru

Pamiętasz swój pierwszy ważniejszy rysunek?

K0tenok ART.

Myślę, że każdy rysunek jest dla mnie ważny. Nawet najłatwiejszy szkic wyrabia moją rękę, a także uczę się czegoś przy nim C: Jeśli jednak musiałabym jakiś wybrać, to byłby to pierwszy rysunek mojej OCki Lavender. Nigdy wcześniej nie rysowałam koni, więc dzięki tej  centaurzycy zrobiłam duży krok naprzód!

Shiru

Dlaczego centaur?

K0tenok ART.

Moją ukochaną bajką z dzieciństwa jest "Ostatni jednorożec". Potrafiłam całymi dniami oglądać ją podziwiając majestat i piękno z jakim przedstawiono jednorożce. Rok temu przypomniałam sobie o tej bajce i postanowiłam połączyć wygląd jednorożców z moim zamiłowaniem do rysowania dziewcząt. I tak oto powstała Lavender C: Co prawda słyszałam wiele negatywnych opinii na temat jej anatomii, ale wyjątkowo nie lubię przedstawienia jednorożców jako zwykłych masywnych koni z rogiem. Jakoś to im odbiera całą magie. :C

Shiru

Jakimi technikami głównie rysujesz?

K0tenok ART.

Często korzystam z tabletu graficznego; do rysowania jak i do samego kolorowania zrobionych wcześniej rysunków tradycyjnych. Natomiast jeśli chodzi o techniki tradycyjne to moim najukochańszym narzędziem jest ołówek mechaniczny oraz cienkopis C: Do kolorowania używam kredek akwarelowych, akwareli, suchych pasteli, a od niedawna także promarkerów.

Shiru

Jak myślisz, ile prac wyszło spod Twojej ręki?

K0tenok ART.

Rysuje już od małego szkraba, więc myślę, że trochę tego musiało być! D: W każdym razie nie liczę tego.

Shiru

Co najbardziej lubisz w rysowaniu?

K0tenok ART.

Chyba najbardziej lubię po prostu efekt końcowy pracy. xD Kiedy mogę odetchnąć i powiedzieć sobie "skończyłam". Sam proces rysowania (jeśli mam szczęście i wena dopisuje) jest całkiem przyjemny i uspokajający. Rysowanie pozwala mi na przedstawienie poniekąd emocji, postaci czy wykreowanych światów, które kłębią się w mojej głowie.

Shiru

Masz swój wymarzony projekt?

K0tenok ART.

Mam parę, które chciałabym zrobić. Na pewno do nich należy komiks z moimi postaciami, a także gra. Od dłuższego czasu interesuje się grami  tworzonymi w programach typu rpg maker i nie ukrywam, że jestem pod wrażeniem historii, które są przedstawione w niepozornych  pixelach. Niestety to bardzo pracochłonne pomysły, ale myślę, że niedługo będzie można zaobserwować pierwsze postępy C:

Shiru

Co jest Twoją inspiracją?

K0tenok ART.

Ojej to trudne pytanie, bo inspiruje się dosłownie wszystkim xD Od takich oczywistych jak muzyka, książki, czy prace innych artystów; po te już mniej oczywiste jak choćby usłyszany skrawek rozmowy na korytarzu szkolnym.

Shiru

Jak wygląda miejsce Twojej pracy?

K0tenok ART.

Moje miejsce pracy to przestronne biurko, które jest niestety zawalone wszystkimi możliwymi podręcznikami i zeszytami. Na szczęście zawsze się na nim znajdzie miejsce na laptop i tablet/kartkę papieru. Jeśli chodzi o inne miejsca to bardzo rzadko zdarza mi się rysować na łóżku lub korytarzu szkolnym.

Shiru

Poza rysunkami malujesz także lalki. Opowiesz coś o tym?

K0tenok ART.

Oke to czas na długą historie życia! xD

Kolekcjonerskie lalki typu bjd (lalki z ruchomymi stawami) odkryłam całkiem przez przypadek na początku gimnazjum. Przeglądałam jakieś randomowe forum o głupotach i ktoś tam zapostował link ze sklepem. Gdy zobaczyłam asortyment od razu się zakochałam w tych lalkach. Szybko znalazłam polskie blogi na temat takich lalek. Nie wiem jak teraz, ale wtedy na pingerze było mnóstwo blogów o tematyce lalkowej. Mimo, że wiedziałam, że w najbliższym czasie nie będzie mnie stać na takie śliczności (które naprawdę mogą kosztować fortunę) to i tak z przyjemnością oddawałam się poszerzaniu wiedzy na ich temat i oglądaniu nowości. Wtedy także doceniłam piękno nie tylko samej rzeźby twarzy lalki, ale także makijażu. Odkryłam także ku mojemu zdziwieniu całkiem sporą ilość polskich artystów! Przez głowę przeszła mi myśl, że może kiedyś i ja będę malować buźki żywicznych lalek. Jednak na ten moment musiałam poczekać parę lat, kiedy to Ci artyści zaczęli nie tylko malować bjd, ale także znane myślę większości lalki firmy Mattel czyli Monster High. Była to dla mnie świetna i na dodatek o wiele tańsza alternatywa. A kiedy zobaczyłam jakie cuda można stworzyć z tych na pierwszy rzut oka dość brzydkich lalek; to jeszcze bardziej się utwierdziłam w tym przekonaniu! I tak potem nastały długie dni czytania forum lalkowego, gdzie zbierałam gruntowną wiedzę na temat repaintingu czyli malowania twarzy lalek. Następnie kupiłam swoją pierwszą Monsterkę oraz potrzebne przybory no i zaczęło się. C: Chodź nie wyszła mi jakoś specjalnie to zakochałam się w tym zajęciu. Niestety nie należy to do najłatwiejszych zajęć jak i do najbezpieczniejszych (nie mam zakupionej maski która jest potrzebna przy pracy z toksycznym sprayem zabezpieczającym, ale kiedyś i na nią znajdę czas i pieniądz) przez co nie robię tego tak często jakbym chciała. Aktualnie posiadam sześć lalek i na nich się nie skończy C:

Shiru

Robisz to typowo hobbystycznie?

K0tenok ART.

Aktualnie tak, ale kiedy już nabiorę doświadczenia i będę już całkiem nieźle je malować to chciałabym także malować na zamówienie czyjeś lalki C:

Shiru

Tak jeszcze na koniec, masz jakieś rady dla początkujących rysowników?

K0tenok ART.

Ćwiczyć, ćwiczyć i ćwiczyć. Pierwsze rysunki zawsze wychodzą źle, dlatego nie należy się przejmować i starać się ciągle polepszać swój warsztat. Radzę także być otwartym na krytykę, ponieważ często nie widzi się swoich błędów.

Shiru

Dziękuję Ci bardzo za wywiad ^^

K0tenok ART.

Ja także dziękuje, było bardzo miło C:

Wywiad z Vincentem the Potato.

I kolejny wywiad! Dziś rozmawiamy z Vincent the Potato, przesympatyczną dziewczyną, która nie tylko świetnie rysuje, ale ma też marzenie, żeby napisać książkę. Sama o sobie mówi w ten sposób:

„Normalnie ziemniaki nie rysują... Ale temu wyrosły kciuki przeciwstawne.”

Zapraszam do czytania.

Shiru

W takim razie powiedz nam parę słów o sobie ^^

Vincent the Potato

No to... Mam na imię Zosia, ale wolę Potat, za bardzo się przyzwyczaiłam. Rodzice też mi już tak mówią. W kwietniu kończę 16 lat. Rysowanie jest moją absolutną pasją, ale lubię też pisać. Chciałabym kiedyś wydać książkę, ale mój problem polega na tym, że żeby wydać książkę, trzeba najpierw ją napisać.

Shiru

Oj, to widzę, że mamy ten sam kłopot. Pamiętasz może swój pierwszy rysunek?

Vincent the Potato

Trudno powiedzieć. Wiem, że był to portret dziewczyny i wiem, że była ruda. Moje pierwsze rysunki wyglądały praktycznie tak samo: dziewczyny, właściwie popiersia dziewczyn, wszystkie z tym samym wyrazem twarzy. Tylko innymi włosami.

Shiru

Jak rozwijała się Twoja pasja?

Vincent the Potato

Gdy miałam osiem albo dziewięć lat pojechałam na obóz plastyczny i właśnie tam po raz pierwszy zetknęłam się z mangą i anime. Spodobało mi się. Miałam na to niezłą fazę - ale krótką. Wtedy jeszcze nie brałam rysowania jako swój, jak by to powiedzieć, główny wątek hobbystyczny. To było raczej takie zapełnianie kartki z nudów. Potem mam jedną wielką lukę w pamięci, więc chyba nie działo się nic ważnego. Rysowanie służyło głównie jako zajęcie na nudniejszych lekcjach. Między szóstą klasą podstawówki, a pierwszą gimnazjum zaczęłam się bardziej przekonywać do rysowania jako czegoś więcej, ale to wciąż jeszcze nie była pasja. Pasja zaczęła się dwa lata temu, gdy pojechałam na obóz otaku. Prowadzącą zajęć z rysunku była Razuri - mój osobisty bóg numer 1 - i chyba mogę powiedzieć, że dzięki niej jestem tutaj. Wcześniej też znałam z internetu kilku artystów, ale dla mnie to byli papierowi ludzie. Wiedziałam, że gdzieś tam są i tworzą, ale byli dla mnie nierealni. A Razuri była pierwszą artystką, którą spotkałam i która pokazała mi, że artyści naprawdę istnieją i, jeśli tylko będę pracować wystarczająco ciężko, też kiedyś nim zostanę.

Shiru

Jakimi technikami rysujesz?

Vincent the Potato

Najczęściej robię szkic na kartce, a potem fotografuję i koloruję komputerowo. Nie czuję się jeszcze wystarczająco silna w tradyszu, ale chcę się nauczyć używać akwareli. Jeśli już, to robię proste, czarno-białe rysunki cienkopisem, ale rzadko. Kolorowanie całego tła na jednolitą czerń cienkopisem 0.2 jest dość... nużące XD.

Shiru

A więc digital to Twoja ulubiona technika?

Vincent the Potato

Chyba tak. Przede wszystkim daje wiele możliwości, wystarczy tylko wiedzieć, jak go używać. No i, w przeciwieństwie do kartki, można gumować ile się chce, a w razie czego można zawsze zwiększyć, zmniejszyć albo przekształcić część rysunku, jeśli coś pójdzie nie tak. Ale ja na przykład nie jestem w stanie narysować czegoś od początku do końca na komputerze. Nie lubię po prostu. Mam co prawda kilka całkowicie komputerowych rysunków, które mi się podobają, ale zawsze będę wolała pokolorowane szkice.

Shiru

Jak myślisz, co najbardziej lubisz w rysowaniu?

Vincent the Potato

Chyba to, że mogę dzielić się z innymi moim wewnętrznym światkiem, ockami itd. Dzięki temu czuję jakby minimalny kontakt z nimi. Ciężki pytanie, naprawdę XD. Poza tym, jak już mówiłam, chciałabym kiedyś wydać książkę. I chciałabym ją też zilustrować. Przez rysunki ludzie więcej rozumieją.

Shiru

O czym miałaby być ta książka?

Vincent the Potato

Duh, nawet mi ciężko stwierdzić. Mam zaplanowane milion akcji do niej, ale nie wiem jeszcze jak je połączyć w całość. Głównym bohaterem jest demon o ośmiu imionach… ale ja pamiętam tylko dwa. *śmiech* Czuje się mało ważny, więc składa wniosek o opętanie kogoś z Góry - bo Pandemonium jest pod ziemią, wiadomo - ale zostaje on odrzucony. Więc on stwierdza, że w sumie nie potrzebuje zasad i wbrew swoim przełożonym schodzi, choć może powinnam powiedzieć, że wychodzi, na ziemię, a jego wybór pada na Arshina, białowłosego chłopaka mieszkającego z pięcioma braćmi i jedną siostrzyczką w wiosce Trzy Osły. Mam talent do nazw, wiem.

Długo by opowiadać, w każdym razie Arshin trafia do Graadu, stolicy tamtego świata i tam właśnie spotyka Peina Ettgrave'a - kapitana tamtejszej gwardii, maniaka kontroli z gigantycznym kompleksem męskości. Akcja kręci się wokół tego, że Pein postanawia odegrać rolę Bohatera Wyzwoliciela i wyciągnąć z Shina opętującego go demona. Ale, jak się później okazuje, ani Arshin, ani demon nie mają na to ochoty. Jest jeszcze wątek dwóch najstarszych i najbardziej skłóconych ze sobą braci, którzy wyruszają by odnaleźć Shina, wątek Atta - brata bliźniaka Shina, który jest zmuszony zostać w wiosce, by go udawać, aby Dot - narzeczona Shina - się nie zorientowała (i tak się zorientuje) oraz Pop, najmłodszej siostrzyczki, która opiekuje się domem pod nieobecność braci.

Shiru

W takim razie czekam na to, aż książka będzie możliwa do kupienia. Co lub kto jest Twoją inspiracją?

Vincent the Potato

Natura, muzyka, prace innych artystów... Ale przede wszystkim moja przyjaciółka. Dzielimy ze sobą kanon, ona też od niedawna zaczęła rysować. Po szkole potrafimy iść razem do parku i... i tak po prostu siedzieć, zwłaszcza gdy jest mgła. Wtedy pomysły i inspiracje same przychodzą, obojętnie czy do rysunków czy pisania. Same się nawzajem nakręcamy. Takie perpetum mobile.

Shiru

Co jest dla Ciebie ważniejsze - pomysł czy wykonanie?

Vincent the Potato

Pomysł. Nie sądzę jednak, że świetny pomysł na rysunek będzie w całości usprawiedliwiał złe wykonanie. Bo wykonanie ma dla odbiorców duże znaczenie. Nie każdy stara się dojrzeć sens, przenośnię w rysunku i ocenia po samym wykonaniu.

Jednak z drugiej strony dużo jest doskonałych technicznie prac, które psuje pomysł. Na które się patrzysz i myślisz "No fajnie fajnie. Tylko po co...?" Trzeba jakoś to zbalansować, bo nie wystarczy tylko jedno albo tylko drugie. Osobiście mam dużo zaplanowanych "głębszych" artów, ale na razie się za nie nie zabieram, żeby nie zepsuć efektu. Chyba nie ma nic gorszego od opublikowania arta, a kilka miesięcy później zdania sobie sprawy, że nie jest wystarczająco dobry. I mimo, że ludziom się podoba, to ty masz świadomość, że zmarnowałaś dobrą koncepcję.

Shiru

Jaka jest Twoim zdaniem rola artysty w społeczeństwie?

Vincent the Potato

Myślę, że utrzymywanie takiej, jakby to ująć... Sfery Piękna...? Dzisiejsze czasy są dość... przyziemne, znaczna większość ludzi żyje w pośpiechu, nie mając nawet czasu na jakąkolwiek refleksję. A artyści dają jakby refleksję w wersji instant. Pozwalają wejść chociaż na chwilę do zupełnie innego świata.

Takie przynajmniej są moje odczucia, gdy oglądam prace innych artystów.

Shiru

Jak wygląda miejsce Twojej pracy?

Vincent the Potato

Ohohohoh... Miejscem pracy jest wszystko, na czym można położyć szkicownik i on nie spadnie. Moje biurko, ławka w szkole, normalna ławka, kolano, czyjeś plecy (zdarzało się), parapet, w miarę duży kamień... Przy digitalu jest normalniej, bo w moim pokoju przy biurku, ewentualnie na kanapie. Ale to nie znaczy, że ja tam sprzątam. Odsuwam tylko na boki, żeby nie haczyć łokciami.

Shiru

Czy utrzymujesz się też z rysowania?

Vincent the Potato

Jeszcze nie. Znaczy, w 2015 zarobiłam 20 złotych. Na komiszu dla przyjaciółki. Planuję przez letnie wakacje otworzyć komisze, chociaż trochę się tego boję. *śmiech* Mam problemy jeśli chodzi o systematyczność. Nie wiem, czy da się w ogóle utrzymywać tylko i wyłącznie ze swoich prac, nie sądzę. Trzeba by być baaaaardzo popularnym. A mi jeszcze daleko do tego.

Shiru

W takim razie życzę Ci powodzenia! Masz jakąś radę dla początkujących rysowników?

Vincent the Potato

1. Przede wszystkim nie poddawajcie się i nie porównujcie za bardzo do innych. Zawsze znajdzie się ktoś lepszy i ktoś gorszy, więc po co się przejmować?

2. Nie pozwalajcie się hamować artblockom, każdy je ma od czasu do czasu.

3. Nie przejmujcie się stylem. Sam się wykształci, a jak szybko - to zależy tylko i wyłącznie od ilości pracy.

To chyba takie trzy najważniejsze rzeczy. Początki są zawsze najtrudniejsze, dlatego nigdy nie można się zniechęcać. O, właśnie.

4. Nigdy się nie zniechęcajcie!